ePropulsion Pod Drive 6.0 Evo elektrische podmotor 6 kW

Inbouwverslag van onze klant Peter van het elektrificeren van een Contest30

Hoe het allemaal begon:
Ik wil me allereerst even voorstellen, mijn naam is Peter Volken Smidt. Ontwerper van beroep, vader van 3 dochters en samen met mijn gezin woonachtig in Rotterdam vlak bij de Kralingse Plas. Al sinds mijn vroege jeugd een enthousiaste watersporter waarbij ik altijd had gezegd, van mijn eerste salaris koop ik een boot.
Dat is niet gelukt helaas maar nu de dochters oud genoeg zijn om te kunnen zwemmen besluit ik in 2019 toch op zoek te gaan naar een betaalbare zeilboot. En die vind ik, en wat voor een. Een verwaarloosde Contest30 uit de jaren 70. Hij voldoet precies aan mijn wensen. Het is een opknapper met voldoende slaapplaatsen om er ooit mee op vakantie te kunnen, genoeg kluswerk om mijn ontwerpershart sneller te laten kloppen en een oude Volvo Penta dieselmotor die een lek heeft in het koelelement. Provisorisch laat ik bij aankoop de motor oplappen zodat die thuishaven bereikt.
Met vereende krachten werk ik hard aan het opkalefateren van de boot. De laklaag van de polyester romp is slecht, het onderwaterschip heeft hard nieuwe antifouling nodig en alle elektronica aan boord stamt uit de tijd waarbij gloeilampen de norm was. De bedrading is oud en versleten.

Enthousiast begin ik aan de refit van mijn nieuwe droomboot. Grondig wordt de 30 ft volledig ontdaan van de oude verflagen om daarna opnieuw op te bouwen met moderne verfsystemen. Binnen wordt de kluwen van oude elektriciteitsdraden vervangen voor nieuwe en veilige bedrading is het nu LED wat de klok slaat. Navigatie, AIS, windwijzers, NMEA 2000 datakabels, het hele zwikkie zorgt er langzaam maar zeker voor dat de boot zowaar een modern schip begint te worden. Maar er is nog één ding wat knaagt, die motor. Hoewel de opdracht bij aankoop was, oplappen zodat we Rotterdam halen, ik vertrouw de meer dan 40 jaar oude motor niet, hij rookt en stinkt en wordt veel snel te warm.
Mijn enthousiasme over de boot is onverminderd groot dat ik besluit om ook te investeren in een andere aandrijving. In mijn onwetendheid begint mijn zoektocht naar nieuwe aandrijving bij de traditionele motorleveranciers. Doordat de huidige Volvo motor schijnbaar een hele compacte motor is met een korte afstand tussen de keerkoppeling merk ik al snel dat een standaard dieselmotor niet gaat passen op de huidige plek in de boot. Ik merk ook dat de leveranciers niet al te enthousiast worden van het ombouwproject. Getergd zet dit mij aan het denken. 
Langzaam maar zeker groeit het besef dat het toch wat ouderwetse diesel niet meer de brandstof kan zijn in mijn boot. Ik wil overschakelen op een duurzaam alternatief. Iets wat ik zelf kan plaatsen in de boot, wat ruimtebesparend is en wat onderhoudsvrij is. 

Epropulsion:
Via een lange zoektocht op internet waarbij ik allerlei opties onderzoek maak ik uiteindelijk de keuze om te gaan voor een elektrische aandrijving. Ik zoek ook iets waarbij ik geen gebruik meer hoef te maken van de oude schroef die soms toch wat water in de bilge binnen laat en beland zo bij de elektromotoren van Epropulsion.
Ik bereken de benodigde capaciteit. De Contest30 is, zoals de naam vermoedt, 30ft lang (9 meter), weegt ongeveer 4500 kg en de huidige 10PK diesel is voldoende sterk om de boot functioneel te verplaatsen. Via allerlei omreken factoren krijg ik het advies om voor een Epropulsion Pod drive 6.0 EVO te gaan. Samen met een Epropulsion E-serie Accu E175 zou ik theoretisch 6 uur op economische snelheid kunnen varen. Dit volstaat voor het gebruik wat ik voor ogen heb met deze boot.
Met een diepe graai in de portemonnee schaf ik het complete pakket aan. Een volle kofferbak met onderdelen gaat richting Rotterdam en na wat tegenslag ligt de boot nu sinds oktober op de kant. Tijd voor de grote verbouwing, ik neem jullie mee in iedere stap tot ik weer vaar.

Stap 1, het verwijderen van de oude motor:
Hoewel ik twee rechterhanden heb voelt de oude dieselmotor als blok op de maag. En ja, het is een compacte motor maar zo’n stuk oud ijzer van meer dan 100 kilo uit je boot hijsen is geen sinecure. Voor mij is de motor niet veel meer waard dan de oud ijzer prijs en een hoop gedoe om te demonteren, er zijn vast wel mensen die nog wel iets zien in een oude lopende diesel.
Via marktplaats bied ik, terwijl de boot nog in het water ligt, de motor gratis aan onder voorwaarde dat die professioneel moet worden verwijderd. In no time heb ik voldoende reacties en kan ik kiezen wie ik het werk en dus de motor gun. 
Jan, een vrachtwagen monteur met een hobby ‘reviseren van oude dieselmotoren’ heeft wel oren naar het project. Ik maak een afspraak en Jan komt samen met een maat, een mobiel kraantje en aanhangwagen naar de haven om de motor te verwijderen. En het moet gezegd, in minder dan een uur heeft Jan alle vastzittende bouten en moeren netjes losgekregen en is de motor klaar om via het kuipluik opgetakeld te worden.
Compact is een relatief begrip. De breedte van de opening is destijds waarschijnlijk afgestemd op een motor zonder keerkoppeling. Sjorrend en met het nodige gekreun en
gekerm weten we de boot uiteindelijk te ontdoen van de vervuilende diesel. Verlicht van 130 kg metaal komt de kont van de boot iets het water uit. Ik charter Jan om nu de motor eruit is de nieuwe loeizware accu terug te leggen in de boot want die krijg ik er vast niet eenvoudig in als de boot straks op de kant ligt. Stap 1 is voltooid, tijd voor de volgde fase, het op de kant krijgen van de boot.

Stap 2, een boot op het droge en het verwijderen van resterende onderdelen:
Omdat de boot nog in het water lag terwijl die ontmanteld werd van de oude diesel was het niet mogelijk alle onderdelen in een keer te verwijderen. Met name de schroefas en de watergekoelde uitlaat etc. moesten blijven zitten om te voorkomen dat de boot naar bodem van de haven zou zinken. Begin oktober ‘22, een jaar later dan gehoopt, wordt de boot uit het water getakeld. Als eerste verwijder ik alle resterende oude rommel. 
Tussen het moment van aanschaf van de nieuwe elektromotor en het daadwerkelijk elektrificeren van de boot heb ik genoeg denktijd gehad. Zo ben ik erachter gekomen dat de locatie van de schroef toch we vrij bepalend is voor de wendbaarheid van de boot.
Aangezien ik geen boegschroef heb is met name bij een lage snelheid en de manoeuvreerbaarheid het belangrijk dat de locatie van de schroef dicht bij het roer zit. Het is
ook niet voor niets dat de huidige schroef zo dicht bij mijn roerblad zit. In de ideale wereld zou dit ook de locatie moeten zijn van de nieuwe schroef.
Wat ook belangrijk is, is dat de rompvorm waar de pod motor bevestigd gaat worden zo vlak mogelijk is of wordt waardoor de schroef niet onder een hoek maar zo horizontaal als mogelijk onder de boot hangt. De oude schroef steekt nu de romp uit op een plek waar de romp schuin omhoog loopt richting de waterlijn. Verre van ideaal voor het plaatsen van de nieuwe motor.
Echter nu de boot uit het water is kan ik pas goed meten en onderzoeken hoe de situatie ter plekke van de watergesmeerde lager echt in elkaar zit. Ik ontdek dat de huidige watergesmeerde lager qua afmeting overeenkomt met de maat van de bodemplaat van de podmotor. En aangezien dit de perfecte plek is voor de nieuwe motor besluit ik om de slijptol in de polyester romp te zetten om hier het perfecte gat te maken wat later de fundering van de pod gaat worden. Op naar stap 3.

Stap 3, een gat in mijn romp, hoe nu verder…
Het snerpende geluid van de cirkelzaag doet pijn aan mijn oren in mijn hart. Tis toch wel een stapje om in een waterdichte romp een gat te slijpen. Maar ja, ik moet eerst iets slopen om het daarna goed op te kunnen bouwen. Het massieve uiteinde waar de watergesmeerde schroefas naar buiten komt leent zich uitermate goed voor de nieuwe locatie van de voetplaat van de podmotor. Na een uurtje slijpen stuitert de schroefas met bulderend geluid op de parkeerplaats. Ik heb een gat.
Het idee is om dit gat nu zo horizontaal mogelijk dicht te maken met glasvezel en epoxy. De huidige romp is zeker op deze locatie een centimeter dik. Uit research heb ik opgemaakt dat je dan ook weer 1 cm glasvezel terug moet brengen waarbij je de randen van het oude polyester moet afschuinen zodat een goede overlap ontstaat om zodoende weer sterkte te creëren. Een andere tip die ik kreeg was om de eerste laag glasvezel van binnenuit te proberen aan te brengen want dat werkt makkelijker dan van onderaf. Alvorens ik begin met lamineren meet ik van binnenuit een horizontale en rechte lijn af zodat ik zeker weet dat straks de motor horizontaal maar ook strak tegen de romp aan bevestigd wordt. Met een slijptol met lamellen schuurschijf slijp ik de lijn horizontaal en schuin ik vervolgens het polyester af.
Van buitenaf tape ik een basis met duct-tape. Ik ontvet de boel grondig en leg de eerste twee lagen geweven glasvezel van binnenuit op de duct-tape ondergrond. Ik heb bewust gekozen voor een fijngeweven glasvezel mat want die zijn zeer soepel en vormen zich daardoor goed naar de rompvorm. Mij werd getipt om eerst een dunne basis te maken om die vervolgens op te bouwen tot gewenste dikte.
Na 24 uur is de basis voor de nieuwe fundering uitgehard. Vol verwachting trek ik de duct-tape laag af van mijn nieuwe stuk romp. Zo glad als de duct-tape komt het nieuwe stuk romp tevoorschijn. Het resultaat is strakker dan gedacht.

Op naar stap 4, het versterken van de basis. De volgende fase is het versterken van het gat met extra lagen glasvezel. WORDT VERVOLGD